تقریباً 10 درصد افراد بدون عامل محرک دچار تشنج ساده میشوند. به هر حال، ایجاد شرایط تشنج همواره به معنی ابتلای فرد به صرع نیست. در این شرایط حداقل دو مورد حمله لازم است تا ابتلا به صرع برای فرد تشخیص داده شده و از روشهای درمان عصبی برای وی استفاده شود. بیماری صرع به دو نوع اصلی عمومی و کانونی (که در اصطلاح به آن پارتیال میگویند) طبقهبندی میشود. در صورت ابتلای فرد به بیماری صرع، معمولاً حالتهای مشابه تشنج برای وی به صورت مکرر ایجاد میشود. به هر حال، برخی از افراد ممکن است با حالتهای مختلف تشنج در زمانهای خاص مواجه شوند. متخصصین در کلینیک مغز و اعصاب معمولاً فرآیند درمان صرع را با تجویز دارو شروع میکنند. به هر حال در صورتی که مصرف دارو نتواند به مقدار کافی به رفع مشکل کمک کند، احتمالاً از عمل جراحی یا سایر روشهای درمان برای فرد استفاده خواهد شد. اکثر افراد مبتلا به صرع میتوانند با مصرف یک داروی ضد تشنج به نام داروی ضد صرع از این مشکل خلاص شوند. سایر افراد میتوانند تعداد و شدت موارد تشنج خود را با استفاده ترکیبی از داروها درمان کنند. در این میان هستند خانواده های بی بضاعتی که با این بیماری دست و پنجه نرم می کنند و پرداخت هزینه های درمان برای این گونه خانواده ها مشکل خواهد بود . از این روز انجمن خیریه صرع ایران که اولین انجمن خیریه و غیر دولتی در مورد صرع " بود به پیشنهاد آقای دکتر چهرازی و مشارکت گروهی از اساتید دانشگاه در آذرماه سال 1337 تشکیل گردید.
عدم فعالیت از طرف انجمن در سالهای قبل و پس از انقلاب اسلامی و افزایش روز افزون بیماران مصروع و مشکلات آنان، منجر به پیگیری 12 ساله مرحوم زنده یاد "حسین حیدری ورزقان " و گروهی از متخصصان برای تشکیل دوباره یک انجمن خیریه گردید تا این که تصویب طرح تشکیل "انجمن صرع ایران " (حمایت از بیماران مبتلا به صرع ) در سال 1373 به مراحل نهائی خود رسید و این انجمن فعالیت رسمی خود را از اول بهمن سال 1374 آغاز نمود. انجمن صرع ایران به عنوان یک سازمان مردم نهاد تلاش می نماید در راستای ارتقای سطح سلامت و بهره وری مبتلایان به صرع ، مرجع علمی – حمایتی بیماری صرع برای نظام سلامت ، کادر پزشکی و افراد جامعه به صورت قابل دسترس در سطح کشور باشد.